พอให้ความสำคัญกับสิ่งใด สิ่งนั้นก็จะมีอำนาจเหนือเรา
การให้ความสำคัญแต่พอดี และปล่อยมือออกได้ หรือวางมันลงได้ในจังหวะที่จำเป็นต้องทำจึงสำคัญ มิฉะนั้น 'สิ่งสำคัญ' นั้นจะกลายเป็นก้อนหินที่ถ่วงเราไว้ หรือแบกไว้บนบ่า
คนที่เราให้ความสำคัญ การงาน ยศตำแหน่ง ไลฟ์สไตล์ ชื่อเสียง อดีต กำไร ความสำเร็จ สถิติ หรืออะไรก็ตามแต่ บ้ากับมันมากเมื่อไหร่มันจะควบคุมเราให้ทำเพื่อมันได้ทันที
ห่างออกมาสักนิด วางๆ มันลง ปล่อยๆ มันไป ถ้าทำได้ก็จะรู้สึกเบาขึ้น ไม่จะเป็นจะตายราวกับขาดไม่ได้หรือต้องประคองไว้ตลอด
'กำลังดี' จึงสำคัญ
ไม่งั้นความรักก็ฆ่าคนได้ ความอยากก็ทำให้ทะเลาะวุ่นวาย ความยึดถือไม่ปล่อยอาจถ่วงเราจมลงใต้ทะเล หรือความหลงก็อาจทำให้เรากลายเป็นหุ่นกระบอกที่ถูกควบคุมโดยสิ่งที่เราให้ความสำคัญกับมันขึ้นมาเอง
ถอยออกมาบ้าง นิ่งๆ บ้าง ใคร่ครวญทบทวนบ้าง จึงสำคัญ เพื่อจะรู้ว่าคนนั้นสิ่งนั้นไม่สำคัญขนาดนั้น ไม่มีไม่เป็นไร ไม่ได้ไม่เป็นไร ไม่ต้องตอนนี้ก็ได้
หลายครั้งชีวิตดูคับแคบและหนักเกินกว่าที่ควรจะเป็นเพราะเราให้ความสำคัญ...กับสิ่งที่ไม่สำคัญถึงขนาดที่ควรจะกอดไว้ไม่ปล่อย
#อย่าไปบ้ากับมันนัก